Wat gebeurt er écht met peuters bij het halen en brengen?

...Herken je dit? Een peuter speelt heerlijk in de bouwhoek, is vrolijk, betrokken en er is de hele dag niets bijzonders aan de hand. Maar dan... de deur gaat open. Mama of papa komt binnen, en ineens lijkt het kind veranderd: huilen, hangen, weigeren mee te gaan of juist totaal negeren. Misschien vraag je jezelf af: "Wat gebeurt hier nou eigenlijk?"

Als pedagogisch medewerker zie je dit gedrag regelmatig terug. Het is niet ‘raar’ – het hoort bij de ontwikkeling. In deze blog neem ik je mee in wat hierachter zit én hoe jij hier op een fijne manier mee om kunt gaan.

Wat gebeurt er bij het brengen en halen?

De overgang tussen thuis en opvang (en andersom) is voor een jong kind best intens. Een peuter leeft in het moment, en schakelen tussen ‘werelden' is nog lastig. De veilige aanwezigheid van papa of mama kan gevoelens triggeren: moeheid, spanning, afscheid nemen,  gemis. Ze houden gewenst gedrag vaak de hele dag vol, en zodra papa en/of mama er is, valt de spanning weg – met alle emoties van dien.

Een beetje theorie erbij

In de hechtingstheorie wordt dit "veilig basis"-gedrag genoemd. Een kind durft pas echt emoties te tonen bij wie hij zich het meest veilig voelt – vaak de ouder. Het lijkt dus alsof het kind zich slechter gedraagt, maar eigenlijk is het andersom: het durft zich te laten zien.

Psycholoog John Bowlby beschreef al hoe belangrijk het is dat kinderen zich veilig kunnen hechten én weer los kunnen laten. Dat loslaten (bij het brengen) of opnieuw hechten (bij het halen) is een proces. Jij bent als pedagogisch medewerker een gids in dat proces.

Wat kun jij doen?

• Blijf rustig en voorspelbaar, ook als het kind overstuur raakt.
  
  
• Benoem wat je ziet: “Je vindt het moeilijk om afscheid te nemen hè?”
  
  
• Betrek ouders zonder oordeel: “Dit is best herkenbaar gedrag, veel peuters hebben hier last van.”
  
  
• Maak gebruik van een ritueel bij afscheid en welkom, bijvoorbeeld een vaste plek om gedag te zeggen en houd het kort, overzichtelijk en duidelijk.
  
  
• Geef het kind even de tijd om opnieuw te schakelen, en leg uit aan ouders dat dit gedrag een teken van veiligheid is.
  
  

Gedragsverandering bij halen of brengen is geen teken dat er iets misgaat. Juist niet. Het betekent vaak dat een kind zich veilig genoeg voelt om spanning los te laten. Als jie dit begrijpt én ruimte geeft, bied je niet alleen steun aan het kind, maar ook aan de ouder.

Wil je meer weten over hoe je peutergedrag bij overgangen kunt begrijpen én begeleiden? Boek dan mijn workshop ‘Overgangen & Emoties bij Peuters’ – vol herkenning, theorie én praktische tools.

Stuur een bericht voor meer info of om direct te plannen!